เมื่อวันก่อนได้แวะเวียนกลับไปที่คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาฯ บ้านเก่าเรือนนอนของตัวเอง แล้วรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกครับ

      หลายๆท่านคงเป็นอย่างผม เวลากลับไปในสถานที่ที่เราคุ้นเคย จะเกิดความรู้สึกดีๆ จนทำให้ย้อนนึกถึงเรื่องเก่าๆ และอดอมยิ้มไม่ได้ทุกครั้ง

     “ไปคราวนี้ ผมไม่พลาดที่จะแวะไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านประจำ อยู่ใกล้ๆคณะนิติศาสตร์ ร้านนี้เด็กจุฬาฯรู้จักเป็นอย่างดี จริงๆแล้วเขาไม่ได้ตั้งชื่อร้าน  แต่บางคนเรียกว่าร้าน “แป๊ะกับซิ้ม” บางคนเรียกร้าน “เจ๊โหด” เพราะคนขายซึ่งเป็นครอบครัวคนจีน ชอบโวยวายใส่กัน เป็นภาพที่เห็นจนชินตา”

      ผมเองกินร้านนี้มานานจนรู้จักคุ้นเคย ทั้งอาม่า ที่เป็นผู้ปรุงก๋วยเตี๋ยวรสเด็ด อาเฮีย-อาเจ๊ ที่เป็นคนเสิร์ฟ-รับแขก (แต่ก่อนจะมีอากง ที่คอยนั่งเฝ้าอยู่หน้าร้าน แต่แกเพิ่งเสียไปเมื่อ 1-2 ปีก่อน)  ยิ่งครอบครัวนี้แซ่จิว แซ่เดียวกันกับผม ยิ่งทำให้รู้สึกคุ้นเคยมากขึ้น

ทันทีที่เห็นหน้าผม อาม่ารีบร้องทักว่า “กูคิดถึงมึงจะแย่”  

       อาม่ายกก๋วยเตี๋ยวต้มยำของโปรดมาให้ผม ก่อนจะนั่งลงชวนคุยตามปกติ ผมบอกแกว่า  “ไม่ได้มาตั้งปีหนึ่งแน่ะ” แกยังเถียงผมว่า ใครบอกล่ะ “มึงไม่ได้มาตั้งปีกว่าแล้ว” ได้ยินแล้วก็ดีใจนะครับ คนบางคน ไม่ใช่ญาติของเรา แต่กลับเห็นความสำคัญ นึกถึงเราอยู่เสมอ เราไปหาเขาก็ดีใจ

     คำพูดที่จริงใจ ง่ายๆ ไม่ไพเราะ ไม่ได้ล้ำลึกเลิศเลออะไร แต่มีความหมายยิ่งใหญ่ ดีกว่าคำพูดสวยๆ ที่คนบางคนช่างสรรหาประดิษฐ์ประดอยขึ้นมา แต่หาความจริงใจไม่ได้ เช่นนั้นผมว่าไม่ได้มีค่าอะไรเลย

       อ้อ..ยังไม่ได้เล่าถึงเมนูเด็ดของร้านนี้ อาหารยอดฮิตคือ “บะหมี่แห้งน่องไก่” ที่นิสิตจุฬาชอบสั่งมากินกัน นอกจากนั้นก็ยังมี “ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ” ที่อร่อยไม่แพ้ใคร หรือใครจะสั่งเป็นเส้นมาม่าเอามาต้มยำก็แซ่บจี๊ด..ไม่ผิดหวังแน่นอน

      ร้านคนจีนอร่อยๆ แถวสามย่านมีอีกเยอะนะครับ โจ๊กสามย่านที่อยู่ใกล้ๆกันก็ขึ้นชื่อเรื่องความอร่อยจนโด่งดังไปทั่วประเทศ  หรือจะแวะขึ้นไปกินบนตลาดเลยก็ได้ บรรยากาศแย่ แต่เน้นปริมาณ ราคา และความอร่อย  สเต็กก้อนโต จานเบ้อเริ่มเทิ่ม เสิร์ฟพร้อมสปาเก็ตตี้และสลัดผัก ราคาไม่กี่สิบบาทแต่กินกันแทบอาเจียน ก็หาได้ที่นี่

     เขียนไปเขียนมา วกมาเรื่องของกินได้อย่างไรก็ไม่ทราบ ชักหิวอีกแล้ว ขอตัวไปกินข้าวก่อนดีกว่า แล้วพบกันใหม่คราวหน้านะครับ!!