เล่าปี่ตั้งตัว
"อยากใหญ่ ต้องยอมงอ"

          คนเราเกิดมาไม่เท่ากัน บางคนเกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย พร้อมทุกอย่าง พ่อแม่มีทรัพย์สินเงินทองให้นับร้อยล้านพันล้าน หรือเป็นหมื่นเป็นแสนล้านก็มี

          หลายครั้งหลายหน ผมได้พบเจอกับคนรุ่นเดียวกัน บางคนเกิดมาเป็นลูกคนรวย พ่อแม่มีทรัพย์สินให้เยอะแยะ มีชื่อเสียงบุญหนักศักดิ์ใหญ่ นามสกุลสวยหรู ก็ต้องยอมรับว่าเขาโชคดี อย่าไปอิจฉา เขาทำบุญมาดี คนเราถ้ามัวอิจฉาคนอื่น เอาแต่ก่นว่านินทาเขา ชีวิตจะไม่มีทางดีขึ้นเลย มีแต่แย่ลงเท่านั้น

          ผมเจอคนเช่นนี้มาเยอะ เห็นคนรวยในหน้าหนังสือพิมพ์ ในโทรทัศน์ ก็ว่าเขาอย่างโน้นอย่างนี้ ว่าเขาโกงบ้าง ฟอกเงินบ้าง อะไรบ้าง หากมีข้อมูลพิสูจน์ได้ก็พูดกันไป แต่ส่วนใหญ่ที่เห็นที่ได้ยิน คิดเอง พูดเองกันทั้งนั้น ทั้งหมดนี้มาจากความริษยา ความริษยาเป็นเหมือนเพลิงเผาใจ ยิ่งมีอยู่ในใจใครชีวิตคนนั้นจะตกต่ำ

           เล่าปี่ เกิดมาในครอบครัวผู้ดีตกยาก ปากกัดตีนถีบตั้งแต่เด็ก สมัยหนุ่มๆมีอาชีพ
ทอเสื่อทอรองเท้าฟางขาย แต่เขาก็ซื่อสัตย์ ไม่เคยลักขโมย ไม่คดโกง

เล่าปี่

เตียวหุย เล่าปี่ กวนอู
คำสาบานในสวนท้อ

　        แม้เริ่มเข้าสู่แวดวงแห่งอำนาจแล้ว ด้วยความที่มีทุนมาน้อย เล่าปี่ก็ยังต้องตกระกำลำบาก ต้องพึ่งพาคนอื่นอยู่ตลอด หลังจากปราบขบถโพกผ้าเหลือง เชื้อพระวงศ์ปลายแถวผู้นี้ถูกส่งไปเป็นนายอำเภอเพงงวนก๋วน อำเภอเล็กๆอันไกลโพ้น ต่อมาจึงมาฝากผีฝากไข้กับกองซุนจ้าน เพื่อนรุ่นพี่ แต่ก็ไม่รุ่ง

          จากนั้น เล่าปี่ยังต้องพึ่งพาคนอีกมากมายในเส้นทางสายการเมือง ไม่เว้นแม้คนที่เขาไม่เคยอยากอยู่ร่วมโลกด้วยอย่าง ลิโป้ โจโฉ และอ้วนเสี้ยว ฯลฯ

(ซ้ายมาขวา) ลิโป้ โจโฉ อ้วนเสี้ยว

          ครั้งหนึ่ง เตียวหุยก่อเรื่อง ไปปล้นเอาม้าของลิโป้ ซึ่งขณะนั้นเป็นเจ้าเมืองชีจิ๋ว ด้วยความแค้นเดิมที่ลิโป้มาแย่งเอาเมืองชิจิ๋วไปขณะตัวเองดูแลเมืองให้เล่าปี่อยู่ เตียวหุยซึ่งไม่ชอบลิโป้อยู่แต่เดิม จึงหาโอกาส “เอาคืน” อยู่ทุกเมื่อ

          อยู่มาวันหนึ่ง ลิโป้ใช้ลูกน้องไปซื้อม้าสะสมไว้เพื่อใช้ในการศึก เตียวหุย ซึ่งลาดตระเวณอยู่นอกเมืองเสียวพ่าย (เมืองหน้าด่านติดกับชีจิ๋ว) จึงปลอมตัวเป็นโจร ตีชิงเอาไปเสีย

          ฝ่ายลิโป้ พอรู้ว่าโดนเตียวหุยปล้นม้า จึงโกรธมาก สั่งเตรียมทัพหวังเหยียบเล่าปี่ให้ราบคาบ แม้เล่าปี่จะยอมคืนม้าให้ทั้งหมด ยอดนักรบผู้ฆ่าตั๋งโต๊ะก็ไม่อภัยให้ เล่าปี่ไม่มีทางเลือก จึงตัดสินใจนำไพร่พลตีฝ่าวงล้อม หวังไปอาศัยพึ่งใบบุญโจโฉ เตียวหุยทราบว่าพี่ชายจะพาไพร่พลไปพึ่งโจโฉก็โกรธมาก หาว่าพี่ชายทำอะไรไม่มีศักดิ์ศรี พึ่งคนโน้นทีคนนี้ที พึ่งคนอื่นมาตลอดชีวิต ไม่เว้นแม้กระทั่งโจโฉ ซึ่งไม่น่าอยู่ร่วมโลกกันได้ เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นก็รำพัน สอนเตียวหุย เป็นคำสอนที่ผมชื่นชอบ จนต้องจดเอาไว้

เล่าปี่

            “จะยิ่งใหญ่อยู่ในโลกนี้ได้ ต้องรู้จักปรับตัว เมื่อคับขันตกอับ ก็ต้องจำยอมน้อมกาย ไม่ควรแข็งขืน จนหักป่น”

          เล่าปี่ สอนน้องชายซึ่งใจร้อน มุทะลุให้ยอมรับสภาพความเป็นจริง เมื่อยังต่ำต้อย ก็ต้องจำยอมรับสภาพ นอบน้อม ค้อมกาย รอคอยสถานการณ์ หากเอาแต่หัก ไม่ยอมงอ คงไปได้ไม่ถึงไหน ต้องตายระหว่างทาง

เตียวหุย เล่าปี่ กวนอู
3พี่น้องร่วมสาบาน

          ตัวผมเองมีทฤษฎีอยู่อย่างหนึ่ง ที่บอกกับตัวเองอยู่เสมอ คือ “ยิ่งพ่อเรามีมรดกให้น้อยเท่าไร สมองเรายิ่งต้องทำงานหนักขึ้นเท่านั้น”

          ดังนั้น อย่าเสียใจหากพ่อคุณไม่รวย เพราะนั่นเป็นโอกาสที่คุณจะได้ใช้สมองทำงานให้หนักๆ ยิ่งอยากมีมาก ยิ่งอยากรวย ต้องคิดให้หนัก คิดให้ดี

          อย่าเอาอย่างเตียวหุย ยอมงอไม่ยอมหัก ไม่ก้มหัวให้ใคร ใจร้อนมุทะลุ คิดอยู่อย่างเดียว ข้าเก่งที่สุดในโลก เช่นนี้มีหวังล่องจุ๊น ไม่มีทางได้ดี

            ต้องเอาอย่างเล่าปี่ มังกรแท้ เมื่อยังบารมีน้อย ยังไม่ถึงเวลาผงาด ก็ต้องรู้จักนอบน้อม อาศัยบารมีคนอื่นไปก่อน จนได้เป็นกษัตริย์ในท้ายที่สุด

เล่าปี่

เล่าปี่

เล่าปี่