พระจักรพรรดิสมัยราชวงศ์ชิงของจีนโปรดการทอดพระเนตรงิ้วเกือบทุกพระองค์ ฉะนั้นในกรุงปักกิ่งจึงมีโรงงิ้วของราชสำนักหลายแห่ง ปัจจุบันนี้ในพระราชวังโบราณ สวนอี๋เหอหยวน สวนเป๋ยไห่ ตลอดจนพระราชวังฤดูร้อนปี้สู่ซานจวง เมืองเฉิงเต๋อในมณฑลเหอเป่ยยังคงรักษาโรงงิ้วของราชสำนักไว้อย่างสมบูรณ์ โรงงิ้วเหล่านี้มีขนาดใหญ่บ้างเล็กบ้าง และมีรูปแบบต่างกัน
          ในบรรดาโรงงิ้วเหล่านี้ ที่ใหญ่โตที่สุดและหรูหราที่สุดคือ โรงงิ้วชั่งอินเก๋อ อยู่ในวังหนิง โซ่วกง ภายในพระราชวังโบราณ โรงงิ้วมี 3 ชั้น ชั้นบนชื่อว่า “ฝูไถ” ชั้นกลางชื่อว่า “ลู่ไถ” และชั้นล่างชื่อว่า “โซ่ไถ” ชั้นล่างใช้มากที่สุด ด้านหลังเวทีแสดงทุกชั้นมีบันไดขึ้นลงได้ โรงงิ้วนี้มีห้องใต้ดิน ในห้องใต้ดินมีบ่อน้ำซึ่งมีฝาปิดไว้ ฝาบ่อช่วยให้เกิดเสียงก้องขณะแสดงงิ้ว เวทีแสดง “ฝูไถ” และเวทีแสดง “ลู่ไถ” ใช้เฉพาะในงานเทศกาลหรือในพระราชวโรกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษา ในวันเฉลิมพระชนมพรรษาต้องมีการแสดงงิ้ว และการแสดงในวันนี้ใหญ่โตมโหฬารอย่างยิ่ง มีผู้แสดงนับเป็นร้อยๆ แสดงพร้อมกันบนเวทีทั้ง 3 ชั้น บรรยากาศตื่นตาตื่นใจมาก

โรงงิ้วชั่งอินเก๋อในพระราชวังโบราณ

          เดิมที ในสวนอี๋เหอหยวน สวนหยวนหมิงหยวนและพระราชวังฤดูร้อนปี้สู่ซานจวงเมืองเฉิงเต๋อก็มีโรงงิ้วที่มีลักษณะเหมือนกับโรงงิ้วชั่งอิงเก๋อแห่งหนึ่ง ปัจจุบันนี้มีแต่ โรงงิ้วเต๋อเหอ หยวน ในสวนอี๋เหอหยวนได้สร้างต่อเติมใหม่ในปี ค.ศ.1891 แล้วและยังรักษาไว้ในสภาพดีอยู่ ส่วนอีกสองแห่งพังไปแล้ว

โรงงิ้วเต๋อเหอหยวนในสวนอี๋เหอหยวน

โรงงิ้ว ฝูเพี้ยนอี้ โรงงิ้วขนาดกลางในพระราชวังฤดูร้อนปี้สู่ซานจวง เมืองเฉิงเต๋อ

            ในพระราชวังโบราณกรุงปักกิ่งนั้นยังมีโรงงิ้วขนาดกลางและขนาดเล็กหลายแห่ง โรงงิ้วเซิงผิงเย่ชิ่ง ในวังฉงหวากงก็เป็นโรงงิ้วขนาดกลางที่มีชื่อเสียง โรงงิ้วขนาดกลางมีประโยชน์ในการใช้สอยมากกว่า และประหยัดเนื้อที่การก่อสร้างด้วย
            หอซู่ฟังไจและหอจ้วนฉินไจในพระราชวังโบราณเป็นโรงงิ้วขนาดเล็ก 2 แห่งที่สร้างไว้ในห้อง โรงงิ้วในหอซู่ฟังไจสร้างด้วยไม้ทำเป็นรูปใบไผ่ แม้เสาของโรงงิ้วก็ทำเป็นรูปใบไผ่ และลงสีด้วย จึงดูเหมือนกับว่าสร้างด้วยไม่ไผ่ล้วนๆ ส่วนโรงงิ้วในหอจ้วนฉินไจสร้างด้วยไม้ไผ่แท้ๆ โรงงิ้วทั้งสองแห่งฝีมือการก่อสร้างประณีตมากและสร้างบรรยากาศทำให้ผู้ชมรู้สึกคล้ายกับว่าเข้าไปในสวนภาคใต้ของจีน

โรงงิ้วขนาดเล็กในหอจ้วนฉินไจ

     โรงงิ้วของพระราชสำนักเหล่านี้ได้สะท้อนให้เห็นวิถีชีวิตของราชสำนักสมัยราชวงศ์ชิง และสะท้อนให้เห็นเทคนิคและศิลปะการก่อสร้างอันยอดเยี่ยมของช่างฝีมือสมัยราชวงศ์ชิงด้วย

   
สมัยราชวงศ์ชิง บรรดาเชื้อพระวงศ์ต่างก็สร้างโรงงิ้วไว้ในตำหนักด้วย
ที่เห็นในภาพคือ โรงงิ้วในตำหนักกงหวังฝู่